Bekijk de trailer van deze roman

Niet alle recensies zijn volledig getoond: klik voor een volledige weergave op de blauwe link.

 

Graag gelezen: (Mieke Schepens, vijf sterren *****) quote: Hitchcock-waardig!
Eerder las ik van deze auteur ‘Een obsessieve drang’ en was toen al bijzonder onder de indruk van zijn schrijfstijl.
In dit boek ‘De zwarte spiegel’ werd ik meegetrokken in de wereld van hoofdpersoon Frank Beumer. Het ging zelfs zo ver dat ik na het lezen van een groot gedeelte van het boek, ik ‘s avonds ging slapen en erover ging dromen! Ik werd wakker toen ik zijn buurvrouw wilde waarschuwen, voor haar buurman omdat ik aanvoelde wat er zou kunnen gaan gebeuren. Helaas kreeg ik gelijk.
De seksuele gevoelens van de hoofdpersoon horen gewoon bij hem. Het is niet op een aanstootgevende manier geschreven en als lezer voelt het ook niet zo.
De hoofdpersoon leest uit ‘de Heerser’ van Machiavelli: een boek over macht en hoe iemand zijn persoonlijke moraal ondergeschikt maakt aan zijn eigen machtsuitoefening.
Een uitspraak van Niccolá Machiavelli: ‘de ene verandering legt altijd de grondslag voor de verandering die erop volgt’, past helemaal in het verhaal van Frank Beumer. Hij is tenslotte niet altijd zo geweest als waar hij in het boek eindigt: ‘iemand waar men rekening mee moet houden’.
Pas nadat hij in ging zien dat er een tweede Frank was, ging het van kwaad naar erger. De titel ‘De zwarte spiegel’ zou ook de keuze kunnen zijn omdat Frank wanneer hij naar zichzelf keek (in de spiegel keek) nóg iemand zag. Een duister persoon. Wiens schuld het allemaal was wat er gebeurde, maar die er ook voor zorgde dat hij zichzelf meer ging waarderen en meer zelfvertrouwen kreeg, door de macht die hij uit kon oefenen. Op een manier die niet alledaags is en niet van hem verwacht werd.
Het is een roman, maar ik heb het gevoel dat Alfred Joseph Hitchcock dit boek graag had verfilmd! Er is zoveel onderhuidse spanning aanwezig, door het hele boek heen!
Ik heb dit boek ontzettend graag gelezen. Ik waardeer dit boek met 5 sterren *****

 

Leesdame Luna (vier sterren ****)
Op de kaft staat dat het een roman is. Maar in mijn ogen veranderde deze roman in een venijnige thriller.
Frank Beumer is al op leeftijd, hij is getrouwd met de jongere Sarah en is vader van Buffy. Frank lijkt een normale man met een normaal leven, maar vanbinnen vreet hij zich helemaal op. Hij voelt zich door niemand serieus genomen en zijn verleden maalt nog elke dag door zijn hoofd. Vaak denkt hij terug aan zijn zeer strenge ouders en hun vernederende manier van opvoeden, de klachten die hij overhield aan de ziekte polio en aan zijn heftige tijd op het internaat. De flashbacks laten zien dat Frank geen makkelijke jeugd had, maar ook dat hij al heel wat op zijn geweten heeft. Als Frank zijn ontslag krijgt is dat de zoveelste vernedering in zijn ogen. Hij kan het niet plaatsen en voelt zoveel woede in zich dat hij wraak wil nemen op de maatschappij…
Een beklemmend en somber boek wat ik heb gelezen met het gevoel alsof ik in een achtbaan zat. Bij elke pagina voelde ik duidelijk dat er wat ging gebeuren, maar het is elke keer weer een verrassing wanneer er precies wat misgaat. De schrijfstijl van Robert Thomson is vlot en venijnig. Vooral de stille en opgekropte woede die bij Frank in zijn hoofd zit wordt voelbaar omschreven, hierdoor kruipt er een onderhuids gevoel van spanning in het verhaal. De zwarte spiegel is voor zowel mannen als vrouwen geschikt.

 

Thea The Bookgirl (vier sterren ****)
Het verhaal is boeiend en meeslepend, laat zich vlot lezen en heeft me dan ook al snel in haar greep. Stille wateren hebben diepe gronden. Zo gezapig en kleurloos als het leven van de introverte boekhouder Frank Beumer zich in het begin van het verhaal laat aanzien, zo anders blijkt hij in elkaar te steken en een duister verleden met zich mee te dragen. Frank voelt zich niet gehoord en gezien, niet in zijn verleden maar ook niet in het heden. Zijn verleden heeft hem gevormd tot de persoon die hij vandaag de dag is.
Door middel van flashbacks komen we stukje bij beetje meer te weten over wat er in het verleden in Frank Beumers leven heeft afgespeeld. Een verleden welke gedomineerd werd door de strenge opvoeding van zijn meedogenloze ouders en de vernederingen van zijn vader. Op school werd hij gepest en uitgescholden voor lamme omdat hij raar liep en vreemd sprak, veroorzaakt door polio. Zijn ouders lieten hem achter op het internaat waar hij moest zien te overleven. Hij mat zich een ongenaakbare en wrede houding aan waardoor de andere leerlingen bang voor hem werden. Naast het kattenkwaad welke hij er met zijn vrienden uithaalde, heeft hij ook de dood van medeleerling Roderick op zijn geweten.
„Hij was net elf jaar geworden en kon niet begrijpen dat zijn ouders hem werkelijk zomaar achterlieten bij een vreemde meneer en mevrouw, met allemaal vreemde kinderen die zijn vriendjes niet waren. Dit was wel de zwartste dag in zijn leven. Zijn ouders deden hem gewoon weg, dat was wel zeker. Waarschijnlijk omdat hij in zijn bed plaste en polio had gehad, en dit was zijn straf.”
Franks verleden lijkt hem vandaag de dag in te halen. Hij is eenzaam, voelt zich niet gewaardeerd, gehoord en gezien, walgt van zijn overspelige vrouw Sarah, door wie hij vaak vernederd wordt en heeft nauwelijks contact met z’n dochter Buffy. Hij krijgt steeds vaker hartkrampen en blijkt te lijden aan angina pectoris. Ook wordt hij na bijna veertig jaar trouwe dienst ontslagen.Frank verliest door dit alles alle grip op zijn leven. Hij zint op wraak op de tandarts die zich tien jaar geleden vergreep aan zijn dochter en ervoor zorgde dat zij een abortus moest ondergaan. Hij gaat steeds vreemder gedrag vertonen en kan het gruwelijke spook van het verleden niet langer het hoofd bieden.
„De zwarte spiegel van het verleden geeft eindelijk de beelden prijs die hij al die jaren had weggestopt.”
Frank gaat naar de plaats delict uit het verleden en vermoordt er een toevallige voorbijganger. Hij is niet meer te stoppen, de woede in hem dwingt hem tot moorden, ingrijpen in het leven van volstrekt onbekenden. Hij wil zich wreken op de mensheid. De man die zich liet aanzien als een gezapige, kleurloze man ontwikkelt zich tot een psychopaat.
„In vele gezinnen zal ik ingrijpen en over hun lot beschikken, net zoals ze met mij hebben gedaan. Mijn lot is ook altijd bepaald door anderen. Maar nu neem ik het heft in eigen hand. Het is een oorlog. Een oorlog tegen de mensheid. De mensheid die hem vanaf zijn zesde al heeft aangevallen. En nu slaat hij terug.”

„Hij heeft inmiddels al in zes levens ingegrepen, maar hij komt er geen steek verder mee. Hij kan zijn woede op de mensheid botvieren, maar ook de bevrediging die dat geeft duurt maar even. Toch kan hij er niet mee stoppen. Het werkt zelfs verslavend. Als hij lang droogstaat wordt hij weer gegrepen door zijn boosaardige alter ego om genadeloos toe te slaan. Dan wordt hij gedreven om te balanceren op rand van het haalbare. Val je, dan ben je dood ook. De spanning die dat in toenemende mate in hem oproept bezorgt hem een aangename sensatie. De gevolgen voor de nabestaanden laat hij voor rekening van zijn alter ego. Toch moet hij ermee doorgaan nu het zwarte zaad in hem is ontkiemd. Het is zijn enige uitlaatklep. Ze hebben hem immers zo gemaakt en nu pas heft hij zijn zware tol op de mensheid.”

Het verhaal eindigt met een onverwachte, dramatische ontknoping.

Vijf sterren Bol
De Zwarte Spiegel is het tweede boek wat ik van deze schrijver heb gelezen.
Het verhaal gaat over een man die langzaam de greep op het leven verliest.
Nauwkeurig wordt beschreven, hoe stukje bij beetje de waanzin waaraan hij ten prooi valt, zijn leven langzaam en onverbiddelijk vernietigt.
De onontkoombare teloorgang van een geest die altijd andere mensen hielp. De waardering in zijn omgeving echter, laat nogal wat te wensen over. In plaats van hun waardering uit te spreken, wordt hij door de mensen die hij helpt vernederd.
De houding van deze personages in zijn omgeving lopen parallel met wat hij in zijn jeugd heeft meegemaakt; dat is een altijd en eeuwigdurende negatieve bevestiging van zijn bestaan. Zo werkt deze benadering als een vergrootglas. Daardoor worden de weinige momenten die hij als kind als positief heeft ervaren, niet meer door de anti held van dit verhaal herkend.
Als lezer voel je aan dat deze geschiedenis fataal MOET aflopen, er is geen houden meer aan, als een sneeuwbal die verder rollend steeds groter wordt. Alleen:wanneer komt de klap, wanneer komt dit alles tot stilstand?
Steeds verder komt het leven van de held in scherven te liggen en vernietigt hij alles wat hem dierbaar is. Het hoofdpersonage personifieert niet alleen een doodongelukkige man die hunkert naar erkenning en waardering, er is nog iets anders aan de hand.
De schrijver weerspiegelt in zijn romanfiguur de huidige maatschappij waarin hij de vaste waarden ter discussie stelt.
Een boek waarin de schrijver een scherpe observatie van het eeuwig menselijk tekort combineert
met een heldere, leesbare stijl, gelardeerd met de nodige hilarische anekdotes.